به طور حتم پذیرش نقش‌های پدری و مادری برای زوجین سنگین است. فرزندی که به واسطه والدین پا به این دنیا می‌گذارد، حداقل تا زمان بلوغ فکری و اجتماعی دارای نیازها و مراقبت هایی است که متوجه پدر و مادر است. زوج های زیادی وجود دارند که از فرزندآوری واهمه دارند. آنها به دلیل ترس تلاش می کنند این امر را به تاخیر بیندازند.
ترس زوجین از فرزندآوری ممکن است به دلایلی مانند: مسائل مالی، عدم مسوولیت پذیری، ندانستن مهارت های کافی، اختلافات زندگی مشترک، ترس های زنانه مثل دوران بارداری، زایمان و عواقب آن و دلایل دیگر مربوط شود.
با یک نگاه واقع بینانه می شود فهمید که هر چقدر از فرزندآوری دوری کنید یا آن را به تعویق بیندازید، باز هم زندگی بدون بچه، کامل نخواهد بود و چیزی کم دارد. علی الخصوص وقتی پا به سن میانسالی می‌گذارید دل تان می خواهد فرزندانی در اطراف شما باشند که حاصل عمر و جوانی شما هستند.
چگونه بر این ترس ها غلبه کنیم؟
در وهله اول برای آن که پدر و مادر خوبی برای فرزندان خود باشید، باید همسرانی خوب برای یکدیگر باشید. پس قدم اول کسب مهارت های زندگی مشترک و حل و فصل اختلافات تان است. پس از آن مهارت های بچه دار شدن را یاد بگیرید.
تصورات واهی را دور بریزید و از خود انتظارات معقول داشته باشید. برخی از زوجین گمان می‌کنند باید بهترین و کامل ترین پدر و مادر برای فرزند خود باشند. این کمال گرایی غیر منطقی هم باعث عذاب و ناراحتی شما و هم فرزندان تان در آینده خواهد شد. شما به اصول تربیتی و پیاده سازی مهارت های خود بپردازید و از آینده بیمناک نباشید.
مشکلات مالی شاید از بزرگترین موانعی باشد که زوجین برای فرزندآوری مقابل خود می‌بینند. به جای آن که تلاش کنید تا ثروتمند شوید و سپس فرزند دار شوید، بهتر است این دو موضوع را همپای هم پیش ببرید، یعنی هم برای کسب و کارتان تلاش کنید و هم فرزند دار شوید. چه بسا فرزندآوری انگیزه مضاعفی برای تلاش بیشتر اقتصادی در شما شود. چه آن که همیشه برای داشتن فرزند جوان نیستید و تاخیر در فرزند داشتن ممکن است موانع تازه ای برای تان ایجاد کند.
زهره علوی
انتهای پیام
