زندگی مشترک صحنه عشق و محبت است و برطرف کردن مشکلات و درگیری‌ها تا حد زیادی به میزان این علاقه متقابل در زندگی مشترک بستگی دارد. ملاک های بسیاری باعث به وجود آمدن و استحکام رابطه صمیمانه در زوجین می‌شود که یکی از آنها گذشت و تغافل است.
تغافل در لغت به معنای آن است که خود را عمدا به غفلت بزنید به نحوی که چیزی ندیده و نشنیده اید. تغافل در زندگی مشترک یعنی زن و شوهر با ذره بین به دنبال خطاهای یکدیگر نگردند و مدام از یکدیگر حساب کشی نکنند، بلکه خطاهای یکدیگر را نادیده بگیرند و از آن چشم بپوشند.
اگر قرار بر این سبک زندگی حساب‌گرانه باشد و همسران همیشه در حال تذکر دادن به یکدیگر باشند از لذت زندگی بهره ای نخواهند بر و زندگی با نشاط و با طراوتی را تجربه نخواهند کرد. خداوند در آیه ۲۲ سوره نور در قرآن کریم نیز به چشم پوشی از خطای دیگران تذکر داده است.
اگر زوجین موشکافانه به دنبال ایرادات هم بگردند، دیگر در کنار یکدیگر احساس امنیت روانی و آرامش ندارند، در حالی زن و شوهر به سبب روابط صمیمی از هر کسی به یکدیگر نزدیک‌تر هستند و از تمام خصایص و نقاط و ضعف یکدیگر با خبر هستند.
همسران برای داشتن تجربه یک زندگی با نشاط و سالم باید از مهارت تغافل بهره ببرند و از خطاهای جزئی همسر خود که در زندگی مشترک شان خللی وارد نمی کند، بگذرند. چه بسا این مهارت نقش مهمی در کاهش تنش ها و درگیری ها در فضای خانه دارد.
حضرت علی علیه السلام در تاکید بر اصل تغافل می‌فرمایند: کسی که تغافل نکند و چشم خود از بسیاری از امور نبندد زندگی تلخی را خواهد داشت.
چگونه اصل تغافل را در خود تقویت کنیم؟
باید به این موضوع بیاندیشیم که ما نیز به عنوان انسان خطاها و عیب‌های پنهانی داریم که دل مان نمی‌خواهد کسی آنها را بداند، پس با دیگران نیز باید به همین صورت رفتار کنیم. مخصوصا که این فرد، شخص مهمی مثل همسرمان باشد.
راهکار دیگر این است که به خود و رفتارهای ناپسند خود مشغول باشیم و در پی اصلاح آن باشیم تا فرصتی برای عیب جویی از همسرمان را پیدا نکنیم. همچنین از هم‌نشینی و معاشرت با افراد عیب جو بپرهیزیم.
در پایان به یاد داشته باشیم که اظهار بی‌اطلاعی از اشتباهات همسرمان به استحکام بنای زندگی مان منجر می‌شود و در دراز مدت زمینه ساز رفتارهای مثبت، سازنده و به دور از خطا است.
زهره علوی
انتهای پیام
