قرآن كريم در آيات پنجم تا هفتم سورهى مؤمنون به پاكدامنى مؤمنان و قانون روابط جنسى آنان اشاره مىكند و مىفرمايد:
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حفِظُونَ* إِلَّا عَلَى أَزْوجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمنُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ* فَمَنِ ابْتَغَى وَرَآءَ ذلِكَ فَأُوْلئِكَ هُمُ العَادُونَ.
«و همان كسانى كه دامانشان را (در امور جنسى) حفظ مىكنند؛* مگر در مورد همسرانشان يا آنچه (از كنيزان) مالك شده‌اند؛ كه در حقيقت آنان (در اين موارد) سرزنش نمىشوند؛* و كسانى كه فراتر از اين جُويند، پس تنها آنان تجاوزگرند.»
نكتهها و اشارهها
1. «فَرْج» در اصل به معناى شكاف بين دو پاى انسان است كه در قرآن كنايه از آلت تناسلى مرد و زن است، ولى در زبان فارسى در مورد زنان به كار مىرود.
اين تعبير كنايهاى دور و مؤدبانه است، ولى در اثر مرور زمان از الفاظ صريح شده است و معادل مناسب آن در عصر ما، همان «دامن» در واژهى «پاكدامنى» است.
2. اين آيه يكى از ويژگىهاى مؤمنان را محافظت بر پاكدامنى خويش معرفى كرده است؛ يعنى مردان و زنان مؤمن با مراقبت مستمر، خود را از آلودگىها حفظ مىكنند.
3. در اين آيه همسران استثنا شده‌اند؛ يعنى مانعى نيست كه انسان از همسر دايم يا موقت خويش كامجويى كند.
يعنى اسلام نه شهوترانى را مطلقاً آزاد گذاشته و نه اين غريزهى انسانى را سركوب كرده، بلكه راه ميانهاى پيموده است؛ يعنى راههاى قانونى براى ارضاى غريزهى جنسى انسان قرار داده و غير از آن را ممنوع كرده است.
4. در اين آيه به حلال بودن كنيزان براى صاحبان آنها اشاره شده است.
البته اين مطلب داراى شرايط ويژه است كه در بسيارى از موارد، مشابه شرايط همسر انسان است.
ذكر اين نكته در اين آيه نشان مىدهد كه خداى متعال، به غرايز جنسى كنيزان نيز توجه نموده و آنها را محروم و سركوب نكرده است.
5. از اين كه در آيات فوق راه غير از ازدواج و كنيزان ممنوع شده است، مىتوان استفاده كرد كه راههاى نامشروع ديگر همچون زنا و خود ارضايى ممنوع است.
آموزهها و پيامها
1. پاكدامنى از نشانههاى مؤمنان است.
2. غريزهى جنسىِ خود را قانونمند كنيد.
3. از نظر قرآن، ازدواج و ارضاى صحيح غريزهى جنسى ناپسند نيست.
- . استفاده شده از تفسیر مهر. ↑