محبت و نقش آن در تحکیم بنیان خانواده

اصل محبت و علاقه و عشق را حضرت حق در قلب زن و شوهر نسبت به يكديگر قرار داد و آن را از نشانه هاى وجود خود دانست و اين حقيقت نمايشگر عظمت و بزرگى مسئله محبت زن و مرد بخصوص عشق و علاقه مرد به زن است.
و من آياته ان خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودة و رحمة ان فى ذلك لآيات لقوم يتفكرون.
از نشانه هاى وجود خداوند اين است كه براى شما از جنس خودتان همسرانى آفريد تا در كنار آنها بياسائيد و بين زن و مرد دوستى و مهربانى برقرار كرد در اين برنامه نشانه هائى براى مردم انديشمند است.
اين محبت و عشق و علاقه در ابتداى ازدواج و حتى قبل از عقد شكوفا مى شود و به نهايت مى رسد بر مرد و زن است كه اين نعمت باطنى و اين حالت عالى قلبى كه موجب خوشى در زندگى و عيش و عشرت و صفا و پاكى است به توسط جانبدارى از هم و گذشت و عفو و خوش اخلاقى و تعاون و توقع به اندازه از يكديگر و حفظ شخصيت و شئون طرفين و پرهيز از بگو و مگوهاى بى قدر و قيمت حفظ كنند و از عللى كه باعث ضربه خوردن به عشق و محبت است بپرهيزند كه حفظ بناى عشق عبادت و خراب كردن خانه محبت بدون ترديد گناه و معصيت و موجب عقاب الهى در قيامت و باعث عذاب در زندگى دنيائى است.
حضرت صادق (عليه السلام) براى كسى كه هنر جلب محبت ديگران را نسبت به خود دارد دعا كرده:
رحم الله عبدا اجتر مودة الناس الى نفسه…
خداوند رحمت كند انسانى كه دوستى مردم را به جانب خود جلب مى كند.
تبديل محبت وعشق وعلاقه به كينه ونفرت وبغض ودشمنى در صورتى كه ملاك عقلى و شرعى در كار نباشد تبديل نعمت حق به ناسپاسى است و حفظ محبت و اعمال و سرايت دادن آن به يكديگر سبب خوشحالى در دنياو آخرت است.
امام صادق (عليه السلام) فرمود :
ويل لمن يبدل نعمة الله كفرا طوبى للمتحابين فى الله.
واى بر كسى كه نعمت خدا را به ناسپاسى تبديل كند و خوشبختى و نيكى باد بر آنان كه فى الله نسبت به يكديگر محبت مى كنند.
اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود :
افضل الناس منة من بدأ بالمودة.
برترين مردم از نظر احسان و نيكى كسى است كه به دوستى و محبت نسبت به طرف خود پيشى گيرد.
انسان دستور دارد به همه كسانى كه مستحق عشق و دوستى و محبت و علاقه اند محبت داشته باشد چه رسد به نزديك ترين افراد خودش كه همسر و فرزندان او هستند.
در حديث قدسى آمده:
الخلق عيالى فاحبهم الي الطفهم بهم واسعاهم فى حوائجهم.
آفريده ها عيال من هستند محبوبترين آنها نزد من مهربانترين ايشان به آفريده من است و آنكه در راه برطرف كردن نيازشان سعى و كوشش بيشترى دارد.
بر اساس مطالب گذشته محبت در قلب زن نسبت به مرد و عشق در قلب مرد نسبت به زن از نشانه هاى وجود خدا و از نعمت هاى خاص حضرت حق است و بهترين علت براى برپائى عيش سالم و تداوم زندگى و ظهور صفا و صميميت در صحنه حيات است روى اين حساب حفظ و ازدياد آن لازم و دورى از علل نابودى آن واجب است.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
من اخلاق الانبياء حب النساء
محبت زنان از اخلاق انبياء خداوند است.
رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:
جعل قرة عينى فى الصلاة و لذتى فى الدنيا النساء و ريحانتى الحسن و الحسين.
نور چشمم در نماز و لذت و خوشيم در دنيا زنان و گل خوشبويم حسن و حسين است.
حضرت صادق (عليه السلام) فرمود : مردم لذتى در دنيا و آخرت بيش از لذت از زن نمى برند و اين است قول حق .
زين للناس حب الشهوات من النساء و البنين…
سپس فرمود:
اهل بهشت به چيزى از بهشت لذيذتر از نكاح لذت نمى برند نه از خوراكى و نه از آشاميدنى.
رسول اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود :
قول الرجل للمرأة انى احبك لا يذهب من قلبها ابدا.
گفتار مرد به همسرش : همانا من ترا دوست دارم هرگز از قلبش محو نمى گردد.
امام صادق (عليه السلام) فرمود :
العبد كلما ازداد للنساء حبا ازداد فى الايمان فضلا.
هر چه محبت همسر در قلب شوهرش زيادتر شود ايمانش زيادتر مى شود.
البته بايد به اين حقيقت توجه كرد كه عشق و محبت به زن جنبه افراط به خود نگيرد كه محبت در حد افراط انسان را از پيمودن راه حق و انجام عمل صالح و خيرات و مبرات باز مى دارد بخصوص اگر زن از طريق عشق مرد به خودش بخواهد بر مرد حكومت كند و خواسته هاى اضافى خود را بر مرد تحميل نمايد.
علاقه و محبت به زن و به هر چيزى بايد تابع ايمان انسان به حضرت حق و روز قيامت باشد و مانع حركت انسان به سوى كمالات و انجام اعمال صالحه نشود.
اگر محبت به زن بخواهد بسترى براى معصيت و گناه و اسراف و تبذير يا بخل و امساك يا خوددارى از انجام فرائض حق گردد بايد تعديل شود كه اينگونه محبت آميخته با حالت شيطانى و بدور از رضا و خوشنودى حق است.