تک فرزندی، مزایا، معایب و تاثیرات تک فرزندی بر کودکان

اکثر زوج هایی که ازدواج می کنند یا تصمیم به زندگی مشترک دارند، معمولاً قصد بچه دار شدن نیز دارند. در گذشته، داشتن خانواده های بزرگ معمول بود و این به عنوان یک مزیت تلقی می شد. این امر بیشتر به این دلیل بود که کودکان برای کمک به تأمین هزینه های خانواده از سنین پایین شروع به کار می کردند. اما با تغییر زمان و بالا رفتن هزینه های زندگی هر ساله، داشتن یک خانواده بزرگ دیگر گزینه عملی محسوب نمی شود. در حقیقت، اکنون تعداد بیشتری از زوجین در فکر داشتن یک فرزند هستند و برخی از آن ها اصلاً تمایلی به پدر و مادر شدن ندارند. در این مقاله به مزایا و معایب تک فرزندی اشاره شده است.

معایب تک فرزندی

علیرغم این واقعیت که ما در عصر مدرن زندگی می کنیم و شرایط زندگی متفاوت از گذشته است، باز هم تک فرزندی معایبی دارد که عبارتند از:

بزرگ شدن به تنهایی

بزرگ شدن در کنار خواهر و برادر فضای رقابت و تعامل کودک را نسبت به کسانی که تنها بزرگ شده اند، فراهم می کند. همچنین در تک فرزند، کودکان در بزرگسالی تجربه داشتن یک خانواده بزرگ، خواهرزاده و برادرزاده و حمایت خانوادگی را تجربه نمی کند.

فشار والدین

توجه و تمرکز نامشخص می تواند والدین را وادار کند کودک خود را به سمت یک فرد ایده آل وادارند و باعث شود بخواهند کودک مطابق انتظارات آن ها باشد.

تقسیم مسئولیت

هر چه بزرگتر می شویم، داشتن خواهر و برادر به معنای داشتن پیوندهایی است که قوی و حمایت کننده هستند. بنابراین کمک گرفتن و یا پشتیبانی فقط به عهده والدین نخواهد بود. برعکس در مورد حمایت از والدین نیز همین امر صادق است؛ زیرا مسئولیت را می توان بین خواهر و برادر تقسیم کرد. اما، در تک فرزندی، کودک باید همه مسئولیت ها را به تنهایی مدیریت کند.

مزایای تک فرزندی

توجه بدون تقسیم

پرورش کودکان و تأمین بهترین ها برای آن ها، چیزی است که هر پدر و مادری برای آن تلاش می کند. داشتن یک فرزند باعث می شود والدین بتوانند راحت تر تمرکز و برنامه ریزی زمان، انرژی و منابع خود را انجام دهند.

عدم وجود رقابت خواهر و برادر

یک فضای سالم برای رشد هر کودکی لازم است؛ اما مقایسه ناسالم با یک خواهر و برادر بزرگسال که پیروزی ها و نقاط عطف مخصوص به خود را دارد، باعث می شود کودک در هنگام بزرگ شدن دارای مشکلات عزت نفس یا اعتماد به نفس بیشتری باشد.

اوقات باکیفیت در کنار والدین

در تک فرزندی، کودک تمایل دارد زمان بیشتری را با خود و والدین خود سپری کنند. این موضوع به آن ها کمک می کند تا نزدیکتر روی این روابط تمرکز کنند.

فشار مالی کمتر

به همان اندازه که در تک فرزندی، توجه تقسیم نشده است، در مورد تربیت کودک، هزینه های مالی نیز کاهش می یابد.

تربیت کودک در تک فرزندی

اگر تصمیم به داشتن تنها یک فرزند دارید، توجه به نکات تربیتی اهمیتی دو چندان دارد. در ادامه به نکاتی که باید در مراحل رشد کودکتان توجه کنید، اشاره شده است:

۱. کودکتان را به تعامل با دیگران تشویق کنید.

در تک فرزندی، کودکان برای این که احساس تنهایی نکنند، اغلب با دوستان خیالی ارتباط برقرار می کنند یا با اشیا بی جان مانند عروسک ها. مهم نیست که چقدر به یک فرزند تنها توجه می کنید؛ گاهی اوقات، آن ها فقط به کسی هم سن خود نیاز دارند تا با او ارتباط برقرار کنند. به همین دلیل، هنگام داشتن یک فرزند، فعالیت های اجتماعی باید مرتباً تقویت شود.

۲. مسئولیت را در تک فرزندی تقسیم کنید.

در تک فرزندی، تربیت فرزند تنها باعث ایجاد رابطه ای بسیار نزدیک با با والدین می شود. با این حال، برخی از کودکان برای مشق شب، سرگرمی و … بیش از حد به والدین اعتماد می کنند و والدین می توانند ناآگاهانه این وابستگی را تقویت کنند. برای کمک به کودک خود برای استقلال بیشتر، مسئولیت هایی مانند کارهای خانه را به او بسپارید.تک فرزند باید یاد بگیرد که چگونه خودش را مشغول کند و سرگرم شود.

۳. کمال طلبی خود را کنترل کنید.

به نظر می رسد در تک فرزندی، کودکان به علت انتظارات بالای پدر و مادر، کمال گراتر از بچه های دیگر هستند بچه ها می خواهند پدر و مادرشان را راضی کنند و چون با بزرگسالان زمان بیشتری می گذارنند، استانداردهای بزرگسالان را نیز اتخاذ می کنند. به کودک خود بگویید که تعیین اهداف خوب است، اما موارد دیگری غیر از کار و درس در زندگی وجود دارد.

۴. در کودکتان به دنبال آرزوهای خود نباشید.

همانطور که گفته شد، والدین در تک فرزندی، بیشتر از والدین دیگر کمالگرا هستند و نسبت به کودک خود استانداردهای بالا دارند. با این حال، بسیار مهم است که به یاد داشته باشید که کودک شما وظیفه ندارد تا آرزوهای شما را محقق کند. دختر یا پسر شما لزوما نباید پزشک، وکیل، نابغه و هر آن چیزی شود که شما موفق نشدید در زندگی خود به آن برسید. بنابراین دستور کار به کودک خود ندهید. اجازه دهید او علایق خود را در مراحل رشد کشف کند و برای رسیدن به آن ها تلاش کند.

۵. هدیه دادن را به کودکان تک فرزند کنترل کنید.

هنگامی که تک فرزندان با هدیه و پاداش بمباران می شوند، این پیام را دریافت می کنند: “من همیشه آن چه می خواهم، به دست می آورم. ” به همین دلیل برخی باور دارند که در تک فرزندی، کودکان خودخواه، لوس یا متوقع می شوند. هدیه دادن و تشویق های بیش از حد کودک تنهای خود را قطع کنید.

۶. با کودکتان صبوری را تمرین کنید.

هنگام تربیت یک کودک تنها، احتمالاً همه نیازهای او را برطرف می کنید. در مقابل، کودکان دارای خواهر و برادر برای تأمین نیازهای خود باید “در صف منتظر بمانند”. یادگیری نحوه صبر کردن یک درس حیاتی برای تمام زندگی است. برای تمرین صبوری با فرزند تنهای خود:

• محدودیت هایی تعیین کنید.
• تامین نیاز کودک را به تأخیر بیاندازید.
• به قوانین خانه پایبند باشید.
• نظم و انضباط را در خانه و تربیت کودکتان رعایت کنید.

۷. کودکتان را همیشه شاد نکنید.

بسیاری از والدین که تک فرزندی را انتخاب می کنند، تمام تلاش خود را برای شاد کردن کودک و تامین نیازهای او انجام می دهند. این وسواس را ولدین با چند فرزند کمتر تجربه می کنند. بسیاری از کودکان ممکن است به آن چه می خواهند نرسند، گریه کنند یا مجبور شوند یک ماه به مادر در مرتب کردن میز غذا کمک کنند تا به آن چه که می خواهند، برسند. اگر تنها یک کودک دارید، اجازه دهید او غم و شادی را در حد کودکانه خود تجربه کند. در غیر این صورت، در آینده و در اجتماع، سیلی حقیقت بسیار محکم او را از پا در می آورد.

نتیجه گیری

با هزینه های روز افزون زندگی و الگوهای سبک زندگی که به سرعت در حال پیشرفت هستند، تعداد زیادی از والدین امروزی داشتن یک فرزند تنها را ترجیح می دهند. اگر قصد دارید فقط یک فرزند داشته باشید، اطمینان حاصل کنید که به او بهترین توانایی ها را آوزش می دهید. همچنین، برای این که از قضاوت ها و دخالت های دیگران در مورد تک فرزندی، در امان باشید و کودک خود را با کمترین چالش ها و تاثیرات روانی بزرگ کنید، از راهنمایی های مشاوره کودک بهره ببرید.