خانواده یک محل شیرین برای مبارزه با هوای نفس است
خانواده محلی است که انسان وقتی وارد آن میشود، در واقع وارد روابطی شده که به او انبوهی از مبارزه با نفس تحمیل خواهد کرد. کسی که ازدواج میکند، باید خودش را برای یک مرحلۀ جدید از مبارزه با نفس آماده کند و البته این مبارزه با نفسها باید برای انسان شیرین باشد، چون آدم را از هرزگی و هوسرانی دور میکند و به لذتهای بهتری میرساند. معنای ازدواج این است که «من میخواهم بروم در خانواده، مبارزه با هوای نفس کنم» معنایش این نیست که «من میخواهم بروم در خانواده هوسچرانی کنم!» لذا حضرت امام(ره) معمولاً به کسانی که خطبۀ عقدشان را میخواند به عنوان توصیه میفرمود: «بروید با هم بسازید» این یعنی خانواده محل «ساختن» انسان است و محل ولشدن و راحتطلبی نیست.
کسی که از هفت سالگی، اصل مبارزه با هوای نفس برایش جاافتاده است و میداند که پدر و مادرش از 7 تا 14 سالگی از سر محبت با او کمی سختگیرانه برخورد کردهاند تا او مؤدب بار بیاید، چنین آدمی در موقع ازدواج هم دنبال یک محل جدید برای مبارزه با هوای نفس میگردد، و خانواده همان محل جدید و البته شیرین برای مبارزه با نفس است.
رضایتمندی کسانی که هوسرانانه زندگی میکنند از دنیا، افزایش پیدا نمیکند
واقعیت این است که خداوند این دنیا را طوری طراحی کرده است تا انسانها جز از طریق مبارزه با نفس، لذت نبرد. لذا میزان رضایتمندی کسانی که هوسرانانه زندگی میکنند، از دنیا افزایش پیدا نمیکند. طبق آماری که حدود ده سال پیش در اروپا منتشر شده، علیرغم پیشرفت تکنولوژی و بالا رفتن سطح رفاه عمومی نسبت به هفتاد سال قبل، میزان رضایتمندی مردم اروپا حتی یک درصد هم افزایش پیدا نکرده است. این در حالی است که در این هفتاد سال امکانات بسیار زیادی برای راحت کردن زندگی مردم تولید شده است.
فریب این رسانهها را نخورید که در فیلمها و مصاحبههای خودشان، مردم غرب را خیلی شاد و خوشبخت نشان میدهند! البته کسی ادعا نمیکند که آدمهای هرزه و هوسران، از هوسرانی خود لذت نمیبرند؛ هرکس هرزگی کند بالاخره لذت هم میبرد ولی اگر هرزگی نمیکرد خداوند از راه حلال همان لذت را میداد، پس با هرزگی در واقع لذت حلال خود را حرام کردهاید. برکت حلال کجا و نکبت و نحوست حرام کجا! مثل کسی که دزدی میکند و از راه حرام چیزی را میخورد که اگر دزدی نمیکرد از راه حلال میخورد.
«دلم میخواهد» نمک زندگی است که اگر زیاد باشد، زندگی شور میشود!
خانواده محلی است که در آن زشت است انسان زیاد بگوید «دلم میخواهد». یعنی نباید مدام به فکر تأمین دلبخواهیهای خودش باشد. البته نه اینکه هیچوقت دلم میخواهد نگوید ولی خیلی کم! عدهای به خانۀ امام حسین(ع) رفته بودند و با دیدن برخی لوازم منزل، به حضرت گفتند: «شما فرشها و پُشتیهای خوب و قشنگی برای خانۀ خود تهیه کردهاید!» حضرت فرمود: «همسرم اینطور دلش خواسته است» (امام صادق(ع): دَخَلَ قَوْمٌ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فَقَالُوا یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ نَرَى فِی مَنْزِلِکَ أَشْیَاءَ نَکْرَهُهَا وَ إِذَا فِی مَنْزِلِهِ بُسُطٌ وَ نَمَارِقُ فَقَالَ ع إِنَّا نَتَزَوَّجُ النِّسَاءَ فَنُعْطِیهِنَّ مُهُورَهُنَّ فَیَشْتَرِینَ مَا شِئْنَ لَیْسَ لَنَا مِنْهُ شَیْءٌ ؛کافی/6/476) این یعنی امام حسین(ع) با دل همسرش راه آمده است، البته این دلبخواهیها گاهی باید تأمین شود ولی متاسفانه بعضیها همهاش سعی میکنند دلبخواهیهای خودشان را در خانه تأمین کنند که این اشتباه است. «دلم میخواهد» مثل نمک غذاست که فقط یک مقدار کمی، باید استفاده شود، «دلم میخواهد» هم نمک زندگی است که اگر زیاد باشد، زندگی شور میشود!
- . برگرفته از سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «خانوادۀ خوب»